Πόσοι ταλαντούχοι άνθρωποι χρειάζονται για να κάνουν ανιαρή μια απονομή Όσκαρ; Ο Neil Patrick Harris και η ομάδα του, θα μπορούσε να είναι η απάντηση! Εντάξει, σε καμία περίπτωση η 87η τελετή που παρακολουθήσαμε χθες το βράδυ (αποκλειστικά στα κινηματογραφικά κανάλια της Nova) δεν ήταν τόσο καταστροφική όσο εκείνη με τον James Franco, αλλά από τον χαρισματικό ηθοποιό που έχει βραβευτεί για την παρουσίαση των θεατρικών Tony περιμέναμε περισσότερα από ένα μουσικοχορευτικό νούμερο και μια τολμηρή εμφάνιση με εσώρουχο-αναφορά στο «Birdman» με λίγο από «Χωρίς Μέτρο» στη διαδρομή από το καμαρίνι μέχρι τη σκηνή. Δείτε το βίντεο ίσως της πιο αξιομνημόνευτης στιγμής της τελετής:
Το καλύτερο θέαμα το προσέφεραν οι ευχαριστήριοι λόγοι, που έθιξαν πολιτικής φύσεως ζητήματα όπως η ισότητα των γυναικών, τα δικαιώματα των Αφροαμερικάνων και η ομοφυλοφιλία, καθώς και... τα φορέματα: η Lupita Nyong’o φόρεσε Calvin Klein κεντημένη με 6000 μαργαριτάρια, ενώ οι άλλες δύο ηθοποιοί που κέρδισαν τις εντυπώσεις της παρέας μας επέλεξαν το μαύρο χρώμα, η Margot Robbie του Saint Laurent και η Cate Blanchett του Maison Margiela με ένα καταπληκτικό τιρκουάζ περιδέραιο από το Tiffany & Co. Δείτε τις τρεις ηθοποιούς στο κόκκινο χαλί:
Ας θυμηθούμε τις καλύτερες και τις χειρότερες στιγμές της φετινής τελετής των Όσκαρ:
Οι καλύτερες στιγμές
Το εναρκτήριο μουσικοχορευτικό νούμερο
Το «Moving pictures» ήταν ένα αφιέρωμα στο Χόλιγουντ γραμμένο από τους συνθέτες του τραγουδιού «Let it go» από την ταινία «Ψυχρά κι ανάποδα», το οποίο άνοιξε ελπιδοφόρα την τελετή. Επιδεικνύοντας όλες τις ικανότητές του, ο Neil Patrick Harris «βρέθηκε» μέσα σε ταινίες όπως o «Αόρατος Εραστής», οι «Εκδικητές» και ο «Ξυπόλητος Τζο», αλλά και ανάμεσα στα... πόδια της Sharon Stone από το περίφημο σταυροπόδι στο «Βασικό Ένστικτο». Σε αυτό το νοσταλγικό όσο και σαρκαστικό αφιέρωμα (με στίχους για τη συνήθεια του Kanye West να διακόπτει τις απονομές και για την αμφιλεγόμενη σχέση του Ben Affleck με τον Matt Damon), τον συνόδευσαν η Anna Kendrick, η οποία «βγήκε» μέσα από μια σκηνή του «Μέσα στο Δάσος», και ο Jack Black, που ανέβηκε στη σκηνή κραυγάζοντας για τα στραβά της κινηματογραφικής βιομηχανίας, όπως τα franchise με σούπερ ήρωες (είπε για «Prequel-Man» και «Sequel-Man») που γυρίζονται για τα λεφτά.
Οι ευχαριστήριοι λόγοι
Ο Graham Moore, που βραβεύτηκε για το προσαρμοσμένο σενάριο του «Παιχνιδιού της Μίμησης», αποκάλυψε ότι είχε προσπαθήσει να αυτοκτονήσει στα 16 του και προέτρεψε όσους έχουν αισθανθεί παράξενοι και διαφορετικοί «να μείνουν παράξενοι και διαφορετικοί». Ο J.K. Simmons (Όσκαρ β΄ αντρικού ρόλου για το «Χωρίς Μέτρο») μας ζήτησε αν είμαστε τυχεροί να έχουμε ζωντανούς τον έναν ή και τους δυο γονεία μας να τους τηλεφωνήσουμε για να τους πούμε ότι τους αγαπάμε και να τους ακούσουμε να μας μιλούν για όσο εκείνοι το χρειάζονται. Η Patricia Arquette (Όσκαρ β΄ γυναικείου ρόλου για το «Μεγαλώνοντας») τόνισε πως είναι «είναι καιρός πια να υπάρχει ισότητα στους μισθούς και ίσα δικαιώματα για τις γυναίκες» – η Meryl Streep επιδοκίμασε τη συνάδελφό της έντονα. Αναμενόμενα, η Julianne Moore και ο Eddie Redmayne αναφέρθηκαν στις παθήσεις των ηρώων που ερμήνευσαν, ενώ ο Common και ο John Legend, παραλαμβάνοντας το Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού αμέσως μετά τη σκηνική εκτέλεσή του, είπαν ότι «Η “Selma” είναι μια ταινία για το τώρα, γιατί ο αγώνας για δικαιοσύνη συμβαίνει τώρα». (Κοινωνικό) μήνυμα ελήφθη!
Η αναγνώριση των αδικημένων
Η πρώτη ατάκα του Neil Patrick Harris πάνω στη σκηνή ήταν «Tonight we celebrate Hollywood’s best and whitest, sorry… brightest», μια αναφορά στην απουσία «έγχρωμων» υποψηφιοτήτων. Αλλά και στη συνέχεια, επαινώντας τον David Oyelowo, που δεν ήταν υποψήφιος για το «Selma», αντέδρασε στο δυνατό χειροκρότημα του κοινού λέγοντας «Α, μάλιστα, τώρα δηλαδή σας αρέσει». Κι όταν ο Βρετανός ηθοποιός ανέβηκε στη σκηνή με την Jennifer Aniston, που πολλοί θεωρούν ότι έπρεπε να είναι υποψήφια για το «Cake», ο παρουσιαστής τους υποδέχτηκε ως «δύο σταρ που το αξίζουν απόλυτα να είναι εδώ».
Το απαραίτητο αστείο για τη Meryl Streep
Το έκανε ο Jared Leto παρουσιάζοντας τις υποψήφιες για τη β΄ γυναικεία ερμηνεία: «Οι υποψήφιες είναι τέσσερις γυναίκες, μαζί, σύμφωνα με το νόμο της πολιτείας της Καλιφόρνια, με τη Meryl Streep.»
Οι χειρότερες στιγμές
Το «Everything is awesome»
Ήταν πολύχρωμο και κιτς, και πήρε εκδίκηση για την απουσία της «Ταινίας Lego» από τις υποψηφιότητες για καλύτερο animation κάνοντας θόρυβο και μοιράζοντας στο κοινό Όσκαρ φτιαγμένα από τα γνωστά τουβλάκια. Το θέμα της ταινίας, που ήταν υποψήφιο στην κατηγορία του τραγουδιού, παρουσιάστηκε στη σκηνή από τις Tegan & Sara και τους The Lonely Island, αλλά επειδή έχουμε δει πολλή Eurovision στη ζωή μας, δεν μας εντυπωσίασε.
Το αφιέρωμα στη «Μελωδία της Ευτυχίας»
Από την αρχή της βραδιάς, η εμφάνιση της Lady Gaga προαναγγελόταν πριν από κάθε διάλειμμα, σαν δόλωμα για να μείνουν στην οθόνη οι φανατικοί της τραγουδίστριας. Όταν πια εκείνη ανέβηκε στη σκηνή (ευτυχώς, χωρίς τα κόκκινα γάντια πλυσίματος πιάτων που συνόδευαν την τουαλέτα την οποία είχε σχεδιάσει ο Azzedine Alaia) για να ερμηνεύσει τραγούδια από το μιούζικαλ του Robert Wise με αφορμή τα 50 χρόνια της ταινίας, απλώς θυμηθήκαμε ότι η Lady Gaga έχει καλή φωνή. Ε, και; Τουλάχιστο χαρήκαμε που είδαμε την Julie Andrews να την αγκαλιάζει συγκινημένη και να λέει ότι «της ζέστανε την καρδιά».
Το αστείο με το χαρτοφύλακα
Στην αρχή της βραδιάς, ο Neil Patrick Harris μας ενημέρωσε ότι οι προβλέψεις του για τα βραβεία βρίσκονταν σε ένα χαρτοφύλακα που ήταν κλειδωμένος σε μια βιτρίνα στην άκρη της σκηνής. Έβαλε μάλιστα την Octavia Spencer να τον φυλάει διαρκώς με τα μάτια της ώστε να μην τον πλησιάσει κανείς. Στο τέλος, θα τον άνοιγε για να μας αποδείξει πόσο μέσα είχε πέσει. Βαρεθήκαμε κάθε τρεις και λίγο να τον ακούμε να ρωτάει την ηθοποιό αν τον προσέχει, μέχρι που πριν το τελευταίο βραβείο, ο υπεύθυνος της εταιρείας που καταμετρά τις οσκαρικές ψήφους και κρατούσε και το κλειδί για τη βιτρίνα την ξεκλείδωσε. Ο φάκελος μέσα στο χαρτοφύλακα περιείχε πράγματι προβλέψεις για μερικά από τα ενσταντανέ της βραδιάς, αλλά ήταν πολύ αργά για να... μαγευτούμε.
Η μουσική που διακόπτει τους μακρόσυρτους ευχαριστήριους λόγους
Την αγνόησε ο Pawel Pawlikowski κρατώντας το βραβείο του για το «Ida», ενώ η ορχήστρα σταμάτησε να παίζει όταν η Dana Perry, βραβευμένη για το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους «Crisis Hotline: Veterans Press 1» άρχισε να μιλάει για την αυτοκτονία του γιου της στα 15 του. Αφήστε τους ανθρώπους να μιλήσουν και κόψτε από αλλού!
Ο λόγος της προέδρου της Ακαδημίας
Τα είπε για την ελευθερία της έκφρασης ο πρόεδρος της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου του Χόλιγουντ στην απονομή των Χρυσών Σφαιρών και χθες ήταν η σειρά της προέδρου της Ακαδημίας να τα επαναλάβει. Ωστόσο η Cheryl Boone Isaacs δεν αναφέρθηκε, όπως ο Theo Kingma, ούτε στη Βόρεια Κορέα (από όπου προήλθαν οι απειλές για το «The Interview») ούτε στο Παρίσι (όπου δολοφονήθηκαν οι εργαζόμενοι του Charlie Hebdo). Μίλησε γενικόλογα για την ευθύνη της προστασίας της ελεύθερης έκφρασης και για τους κινηματογραφιστές που δοκιμάζουν τα όρια, ενώ δεν είπε κουβέντα, φυσικά, για το #OscarsSoWhite.
Joan Rivers
Γιατί έλειπε από το βίντεο προς τιμή όσων ανθρώπων του σινεμά πέθαναν την περασμένη χρονιά;
