Αν και το Χόλιγουντ απουσιάζει από το φετινό πρόγραμμα της κινηματογραφικής Μπιενάλε, ο Αλ Πατσίνο και ένας Αμερικανός υπερήρωας έχουν κλέψει τις μέχρι στιγμής εντυπώσεις.
Μπορεί το φεστιβάλ του Τορόντο, το οποίο ξεκινά την Πέμπτη 4/9, να έχει αγκαζάρει τις μεγάλες χολιγουντιανές πρεμιέρες του φθινοπώρου, η Βενετία όμως μοιάζει να έχει επιλέξει μερικές πολύτιμες αμερικανικές εκπλήξεις. Πρώτη και καλύτερη αυτή της επίσημης πρεμιέρας, το αγγλόφωνο «Birdman» του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου («21 Γραμμάρια», «Βαβέλ»). Με μακράς διαρκείας πλάνα, πικρό χιούμορ και τον Μάικλ Κίτον να υποδύεται έναν ξεπεσμένο πλέον σταρ, διάσημο για το ρόλο ενός υπερήρωα, η μελαγχολικά σινεφίλ αυτή ματιά πάνω στη σχέση ζωής και τέχνης, την αναζήτηση της αναγνώρισης και το πραγματικό νόημα της αγάπης είναι ήδη το πρώτο μεγάλο φαβορί για το Χρυσό Λιοντάρι. Στα βραβεία θα βρεθεί πιθανότατα και το «Anime Nere» του Ιταλού Φραντσέσκο Μούντζι, ένα λιτό «γκανγκστερικό» δράμα που μέσα από μια οικογενειακή ιστορία βίας αποτυπώνει τη σχέση των ανθρώπων του ιταλικού νότου με τη μαφία, το αίμα και την αφιλόξενη γη τους.
.jpg)
Ο φιλόδοξος, επικός Φατίχ Ακίν μοιάζει να έμεινε με την ιστορική saga «The Cut», με φόντο την σφαγή των Αρμενίων του 1915, έξω από τα γνώριμα κινηματογραφικά νερά του και να κολύμπησε χωρίς προσανατολισμό στα βαθιά, ενώ με ένα ανάλογο θέμα – τις σφαγές ενός εκατομμυρίου κομμουνιστών και διανοουμένων στην Ινδονησία του ’60 – ο Αμερικανός Τζόσουα Οπενχάιμερ συνέχισε με το σκληρό και συγκινητικό ντοκιμαντέρ «The Look of Silence» την προβληματική του περσινού «The Act of Killing», ξεσηκώνοντας θύελλα χειροκροτημάτων. Αυτός όμως ο οποίος αποθεώθηκε κυριολεκτικά από το βενετσιάνικο κοινό ήταν ο 74χρονος Αλ Πατσίνο, που με ένα διπλό ρεσιτάλ ερμηνείας επέστρεψε στη χαμένη εδώ και καιρό μεγάλη του φόρμα και πλην απροόπτου καπάρωσε από τώρα το βραβείο αντρικού ρόλου. Ουσιαστικός, εκφραστικός και τονίζοντας τις μικρές, σημαντικές λεπτομέρειες των ρόλων του, εντυπωσίασε πρώτα με το χαμηλότονο «Manglehorn» του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν («Joe»), υποδυόμενος ένα μοναχικό, δύστροπο και πληγωμένο από την απώλεια χαρακτήρα, και κατόπιν με το άνισο, εκτός συναγωνισμού «The Humbling» (από ομότιτλο μυθιστόρημα του Φίλιπ Ροθ) του Μπάρι Λέβινσον, το οποίο πιθανόν να τον οδηγήσει ως την ένατη οσκαρική του υποψηφιότητα.
Από τους υπόλοιπους διαγωνιζόμενους, Μπενουά Ζακό («Τρεις Καρδιές») και Ξαβιέ Μποβουά («La Rançon de la Gloire», με δυο γκαφατζήδες να προσπαθούν να κλέψουν το… φέρετρο του Τσάρλι Τσάπλιν) κινήθηκαν στην χωρίς εκπλήξεις μετριότητα και το ιρανικό «Ιστορίες» («Ghesseha») απογοήτευσε πλήρως. Εκτός συναγωνισμού, λίγα τα καλά λόγια για το βίαιο «One on One» του Κιμ Κι – Ντουκ, απλή χαριτωμενιά η κομεντί «She’s Funny that Way» του Πίτερ Μπογκντάνοβιτς με τις Ίμογκεν Πουτς και Τζένιφερ Άνιστον, σινεμά στη λιτή και ανθρωποκεντρική ιρανική παράδοση το «Melbourne» του Νίμα Τζαβιντί. Από την άλλη, διεθνής φεστιβαλική παράδοση τείνει να γίνει η απουσία των Ιρανών δημιουργών από τις παγκόσμιες κινηματογραφικές συναντήσεις. Έτσι, στην επίσημη έναρξη του φεστιβάλ δύο καθίσματα στο χώρο της κριτικής επιτροπής παρέμειναν για συμβολικούς λόγους κενά, τιμώντας την Ιρανή σκηνοθέτη και ηθοποιό Μαχνάζ Μοχαμαντί, που πρόσφατα φυλακίστηκε για τέταρτη φορά, και τον Ουκρανό δημιουργό Ολεγκ Σέντσοβ, ο οποίος συνελήφθη από τους Ρώσους με την κατηγορία της τρομοκρατίας.
