Μετά τις ατομικές της εκθέσεις στην Kunsthalle Basel και στο Swiss Institute στη Νέα Υόρκη και λίγο πριν από τα εγκαίνια της ατομικής της στην γκαλερί The Breeder (27/8), η Αμερικανίδα ανερχόμενη εικαστικός μας ξεναγεί στο προσωρινό της στούντιο, ενθουσιασμένη που έρχεται για τέταρτη φορά –και μάλιστα για να εκθέσει– στη χώρα η οποία έχει επηρεάσει τόσο τη δουλειά της.
Συνάντησα την Allyson Vieira σε μια αυλή στη Γλυφάδα, όπου έχει στήσει εδώ και δύο μήνες το υπαίθριο στούντιό της και δημιουργεί τα γλυπτά που θα παρουσιάσει στην έκθεσή της στην γκαλερί The Breeder. «Δες αυτόν τον τύπο», μου λέει ξετυλίγοντας ένα από τα αγάλματά της, το οποίο είχε σπεύσει νωρίτερα να προστατεύσει από την αναπάντεχη αυγουστιάτικη μπόρα. Παρότι άμορφα εκ πρώτης όψεως –τα αποκαλεί «guys»–, αν τα παρατηρήσεις λίγο παραπάνω, διακρίνεις μια κίνηση που παραπέμπει σε αρχαία ή άλλα ιστορικά γλυπτά από τα οποία έχει δανειστεί στοιχεία. Σε στάσεις που συνήθως υποβαστάζουν καθρέφτες ή άλλα αντικείμενα, είναι φτιαγμένα από υλικά κατασκευών που αλλάζουν από χώρα σε χώρα: από την ελβετική πέτρα που κυριαρχούσε στην ατομική έκθεσή της στην Kunsthalle Basel το 2013, σε επιμέλεια του Adam Szymczyk, μέχρι τα τούβλα με τα ελληνικά γράμματα και τα οικοδομικά υλικά που διακρίνονται στα εδώ γλυπτά της. «Δεν πετάω τίποτε, μαζεύω όλα τα υπολείμματα από τα πρώτα γλυπτά και τα χρησιμοποιώ στα επόμενα. Ένα λάθος του βοηθού μου, στο κόψιμο π.χ. μιας μεταλλικής βέργας, μπορεί κάλλιστα να ενσωματωθεί στο έργο. Στην ουσία τα γλυπτά μοιάζουν με ένα ημι-παράλογο ημερολόγιο γύρω από το τι συμβαίνει καθημερινά στο στούντιό μου. Τα έργα μου δημιουργούνται πάντα σε συνάρτηση με το χώρο στον οποίο θα εκτεθούν. Όχι πάντα σε αρμονία με αυτόν, αλλά ακόμη και σε σύγκρουση».
Δηλώνει ενθουσιασμένη με την Ελλάδα και με το γεγονός ότι ετοιμάζει την πρώτη της έκθεση εδώ: «Η Ελλάδα με απασχολεί διαρκώς στη δουλειά μου. Είναι η τέταρτη φορά που έρχομαι εδώ. Όταν ξεμένω από έμπνευση και δεν ξέρω τι να κάνω, έρχομαι στην Ελλάδα! Είναι το εκπληκτικότερο μέρος του κόσμου. Εντάξει, το δεύτερο καλύτερο μετά τη Νέα Υόρκη, όπου ζω. Έχω επισκεφθεί τους Δελφούς, την Αρχαία Ολυμπία, τις Μυκήνες κι έναν Ιανουάριο μόνη μου με μια φίλη μου πήγαμε στη Δήλο – μαγική εμπειρία! Για πρώτη φορά ήρθα το 2007. Από παιδί ήμουν… History nerd, κολλημένη με την αρχαιότητα. Εδώ μου έκανε ιδιαίτερη αίσθηση το ότι, περπατώντας στο κέντρο της πόλης, ξέρεις πως παντού από κάτω σου βρίσκονται αρχαία. Λες και σε πιέζει το παρελθόν, ενώ το παρόν δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια λεπτή επιφάνεια. Φαντάζομαι για σας που ζείτε εδώ αυτό το συναίσθημα είναι πολύ πιεστικό».
Και συνεχίζει μιλώντας για την έκθεση: «Βρέθηκα για τις ανάγκες της έκθεσης στη Φρανκφούρτη, για να βιντεοσκοπήσω την ανέγερση του ουρανοξύστη της Νέας Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Με γοητεύουν τα εργοτάξια. Φιλμάρω σε πραγματικό χρόνο, με πολύ υψηλής ευκρίνειας βίντεο, έτσι ώστε να φαίνονται και οι παραμικρές λεπτομέρειες. Το δεύτερο βίντεο που θα δείξω είναι πιο παλιό και καταγράφει τις αναστυλώσεις του Παρθενώνα. Εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο με τον οποίο το παλιό μάρμαρο συναντά το καινούργιο και η υψηλή τεχνολογία συνδυάζεται με τη χειρωνακτική εργασία. Ίσως κάποια στιγμή τα παρατήσω όλα αυτά κι έρθω να βοηθάω στις αναστυλώσεις! Με ενδιαφέρει η συμβολική αρχιτεκτονική των χώρων σε σχέση τόσο με τον τόπο όσο και με το χρόνο. Παλιά τα υλικά του αρχιτέκτονα και του γλύπτη ήταν κοινά, όταν έχτιζαν λόγου χάρη με ξύλο ή πέτρα τα σπίτια, έφτιαχναν αντίστοιχα και ξύλινα ή πέτρινα γλυπτά. Τώρα πια που τα υλικά της κατασκευής και της γλυπτικής έχουν διαχωριστεί έχει ενδιαφέρον να τα ξαναφέρνεις μαζί. Βλέπω το χρόνο με έναν τρόπο… γεωλογικό. Προσπαθώ να ανατρέψω τη γραμμικότητά του. Μου αρέσει επίσης να παρατηρώ τα υλικά και τι τους συμβαίνει με την πάροδο του χρόνου».
Περισσότερες πληροφορίες
Vieira Allyson
Γλυπτά και φιλμ τα οποία δημιούργησε φέτος το καλοκαίρι στην Αθήνα, εστιάζοντας στο διάλογο φόρμας και υλικού που παρατηρεί στις αναστυλώσεις των αρχαιολογικών χώρων
