Μια ανέλπιστη νησίδα γειτονιάς στη σύγχρονη μεγαλούπολη, το Δουργούτι στον Νέο Κόσμο, έχει τελευταία την τιμητική του κι εμπνέει καλλιτεχνικές –και όχι μόνο– συνεργίες. Μιλώντας με τον σκηνοθέτη Γιώργο Σαχίνη, η Ιωάννα Γκομούζα επιχειρεί ένα πρώτο ταξίδι στο Dourgouti Island Hotel, μια ετήσια ομπρέλα δράσεων που ανεβάζει αυλαία αυτήν την εβδομάδα.
Μωσαϊκό το σώμα του, ανθρώπων και κουλτούρας, συμπυκνώνει την ιστορία της Ελλάδας του περασμένου αιώνα σε λίγα οικοδομικά τετράγωνα. Αναδύθηκε ως παραγκούπολη από τους διωγμένους της Μικρασιατικής Καταστροφής κι έγινε εστία για Έλληνες της Ανατολίας, Αρμένιους και πιο πρόσφατα Άραβες και Αλβανούς. Το Δουργούτι των διαφορετικών εθνοτήτων, της Αντίστασης και του μπλόκου έχει όλα τα φόντα να εμπνεύσει τον καλλιτέχνη, τον ιστορικό, τον περιπατητή, που εδώ θα ανακαλύψει μια καθημερινότητα ρυθμών… παλαιάς κοπής να ξετυλίγεται στις πλατείες-«κατώφλια» ανάμεσα στα μπλοκ των πολυκατοικιών. Γράφαμε πρόσφατα για την ενασχόληση της κολεκτίβας Medea Electronique με την περιοχή μέσα από τη διαδραστική περιήγηση «Soundscapes Landscapes». Και να που τώρα εδώ στρέφει την προσοχή της και η ομάδα παραστατικών τεχνών Όχι Παίζουμε. Είναι γνωστή η… ανασκαφή φαντασμάτων πολιτισμού που επιχειρούν στη σύγχρονη πόλη μέσα από το UrbanDig Project. Το Dourgouti Island Hotel, ωστόσο, ξεκίνησε στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής καλλιτεχνικής συνεργασίας Hotel Obscura, που εστιάζει στο ζήτημα της ταυτότητας μιας πόλης μέσω δράσεων εντός και γύρω από ξενοδοχεία. «Με το Dourgouti Island Hotel επιθυμούμε να δώσουμε την ευκαιρία στους κατοίκους της περιοχής να αλληλεπιδράσουν με ένα διαφορετικό τρόπο με το δημόσιο χώρο στον οποίο κατοικούν, στους επισκέπτες να γνωρίσουν ένα λιγότερο γνωστό σημείο της πόλης και σε εμάς να συνδεθούμε δημιουργικά μαζί τους», μας ανέφερε ο συντονιστής του έργου Γιώργος Σαχίνης. «Το Δουργούτι αποτελεί ιδανικό πεδίο ανατροπής της αστικής μας μοναξιάς μέσα από τη σχέση με τους κατοίκους, τους περαστικούς ή τα ίχνη τους. Αν περπατήσεις από τη Λαγουμιτζή μέχρι την πλατειούλα όπου βρίσκεται η Γωνιά του Παιδιού, μέσα σε λίγα βήματα φεύγει ο ήχος της πόλης και ακούς κελαηδίσματα. Οι ρυθμοί της καρδιάς σου πέφτουν, το οπτικό πεδίο ανοίγει γιατί ο συντελεστής δόμησης είναι χαμηλός και ξαφνικά γίνεσαι επισκέπτης μιας σχεδόν νησιώτικης ατμόσφαιρας».
Με τη φιλμική αύρα αυτής της «Μαγικής Πόλης» ξεκινά το ταξίδι του Dourgouti Island Hotel. Στις 26/8, στην Πλατεία Μπλόκου Δουργουτίου, η φωνή του Γιώργου Φούντα θα αντηχήσει ξανά στο ζωντανό σκηνικό της ταινίας του Νίκου Κούνδουρου, στο πλαίσιο του 4ου Athens Open Air Film Festival. Το ίδιο βράδυ όμως διοργανώνεται και μια βόλτα γνωριμίας με τη γειτονιά: «Προσκαλούμε το κοινό να ανοίξει τις αισθήσεις του και να σημειώσει σε ένα χάρτη ό,τι του προκαλεί εντύπωση, καταγράφοντας λέξεις και συναισθήματα». Αυτό είναι το πρώτο ραντεβού από έναν κύκλο εξερευνήσεων της περιοχής σε τρία επίπεδα. Στόχος είναι να δημιουργηθεί μια διαδικτυακή πλατφόρμα για την προβολή της, που θα περιλαμβάνει έναν ψηφιακό χάρτη εντυπώσεων των επισκεπτών, έναν με σημεία ιστορικού ενδιαφέροντος και μια χαρτογράφηση της πολιτιστικής και αθλητικής δράσης. Στις 27-28/9, πάλι, το Φεστιβάλ Δουργουτίου θα μας συστήσει το «βλέμμα» 28 τοπικών φορέων και νέων φίλων της περιοχής, Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, πάνω στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της γειτονιάς μέσα από εκθέσεις αρχειακού υλικού, σύγχρονες φωτογραφικές προσεγγίσεις, αφηγήσεις, διαδρομές ιστορικής γνωριμίας, παραστάσεις καποέιρα αλλά και μια θεατρική περιήγηση με βάση την ιστορία της εγκατάστασης των Αρμενίων εδώ. Μέχρι τον Ιούνιο του 2015, ωστόσο, έπονται πολλά και διάφορα: ντοκιμαντέρ για τη δράση, προγράμματα φιλοξενίας της μασσαλιώτικης Collectif La Follie Kilometre και της Αυστριακής καλλιτέχνιδας Katrinamuri, εργαστήριο προφορικής Ιστορίας και συμπόσιο για τις παραστατικές τέχνες στο δημόσιο αστικό χώρο. Όλα, πάντως, ξεκίνησαν με στόχο μια παράσταση-χορογραφία που θα απλωθεί στο Δουργούτι τον ερχόμενο Ιούνιο, επιδιώκοντας να αναδείξει σημαντικά σημεία του με τη συμμετοχή καλλιτεχνών αλλά και της τοπικής κοινωνίας: «Μια συνειδητή διαφορά αυτού του project είναι ότι αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με μια ζωντανή γειτονιά και όχι με κάποιον περιορισμένο δημόσιο χώρο, ενώ η διαδικασία γνωριμίας με αυτόν δεν γίνεται μόνο μέσα από μια ανάγνωση αρχείου, αλλά από τη συνεχή παρουσία μας εκεί και από δράσεις σε δημιουργική σύμπραξη με τη γειτονιά. Θέλουμε αυτή η παράσταση να μην έχει μία, αλλά διαφορετικές αφετηρίες από σημεία της Συγγρού κι έτσι να μπαίνουμε όλοι μαζί στο μαγικό κόσμο ενός πολύ όμορφου νησιού Ιστορίας, πολυπολιτισμικότητας κι εθίμων στο κέντρο της πόλης, με τις δικές του ταχύτητες πολεοδομικής ανάπτυξης και δημογραφικής εξέλιξης στο χρόνο».
